W tunezyjskiej sztuce urzekają kolorowe drzwi domostw, muzeów i meczetów. Są ogromne, ciężkie, ale wydają się lekkie przez zastosowanie ornamentów. Ornamenty tworzy się za pomocą gwoździ, które układa się w różne fantazyjne wzory. W zasadzie nie można spotkać identycznie wykonanych drzwi. Kolory drzwi nie są dobrane przypadkowo.
Na terenach, zdominowanych w dawnych czasach przez Berberów (Tozeur, Nefta, Duz) pojawia się kolor zielony oznaczający dla Berberów życie. W miastach, w których osiedlali się Rzymianie (np. Hammamet), drzwi występują w kolorze białym, otoczone niebieską framugą. Jednak w większej części Tunezji główną rolę odegrali Arabowie. I na terenach ich wpływów drzwi są w kolorze niebieskim, co ma chronić przez złym duchem pustyni- dżinem (który sam też jest niebieski).
Czasami w drzwiach są ukryte mniejsze drzwiczki, które służą na co dzień. Kiedyś te większe otwierano tylko na specjalne okazje np. aby przepuścić jeźdźców na koniu.
Ciekawym motywem są kołatki, służące do pukania. Każda z nich wydaje inny dźwięk, co zależy od umieszczonego pręta. Stosuje się to w celu rozróżnienia kto i gdzie puka.
Nieraz w drzwiach są trzy kołatki. Umieszczona na górze po lewej stronie służyła mężczyznom, po prawej- kobietom a najmniejsza u dołu po prawe- dzieciom. Dziś są to pamiątki przeszłości, gdyż obecnie używa się domofonów.
Ornamenty są obecne również na tunezyjskich tkaninach, dywanach i ceramice. Arabowie wyspecjalizowali się w tworzeniu ornamentów, ponieważ islam zabrania przedstawiania ludzi i zwierząt w sztuce.
Popularne w Tunezji jest również zdobienie dłoni i stóp henną, oczywiście za pomocą ornamentów, motywów roślinnych i geometrycznych. Tunezyjki zdobią sobie również spody stóp, co trochę zabawnie wygląda, ponieważ malunek ulega w tym miejscu łatwemu rozmazaniu i nie wygląda to estetycznie.
